وبسایت فرادید: نان چیست؟ احتمالاً نیازی نیست برای پاسخ‌دادن به این سؤال خیلی فکر کنید؛ اما اینکه گرسنه یک تکه خمیرترش باشید یا دلتان برای چند عدد ترتیلا لک زده باشد، اطلاعات زیادی درباره اینکه اهل کجا هستید، به دست می‌دهد. در‌واقع، هر قدر به تصویر کشیدن نان کار آسانی است، ارائه تعریفی مطلق از آن کار سختی است.
مورخ نان، ویلیات روبِل، استدلال می‌کند تعریفی مطلق از نان نه تنها ضرورتی ندارد؛ بلکه زیان‌بخش است. روبل، نویسنده کتاب نان: یک تاریخ جهانی» می‌گوید: نان همان چیزی است که فرهنگ شما می‌گوید [آن را به عنوان نان می‌شناسد]. [حتماً] نیازی نیست با نوع خاصی از آرد درست شده باشد [تا بتوان به آن گفت: نان].»
به‌جای آن، روبل روی کاری که نان انجام می‌دهد تمرکز می‌کند: غلاتِ غالب مانند گندم، ذرت یا دانه چاودار را به غذایی با ماندگاری بالا تبدیل می‌کنند که بتوان آن را با خود به بیرون از خانه برد، از آن برای سیر کردن یک ارتش استفاده کرد یا برای زمستان آن را ذخیره نمود.
حتی پیش از شکل‌گیری نخستین جوامع کشاورزی در حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش از میلاد، شکارگر-گردآوردندگان در صحرای سیاه لبنان از گیاهان غده‌ای (مثل سیب‌زمینی) و غلات اهلی‌شده نان تولید می‌کردند. امروز فرزندانِ بی‌شمار آن نان‌های اولیه نشان می‌دهند دنیای سنت‌های غذایی بسیار گسترده است.
در کوه‌های صعب‌العبور در منطقه وستفالیا در آلمان، نانوا‌ها قرص‌های نان را با دانه‌های چاودار برای مدت ۲۴ ساعت با بخار می‌پزند، درحالیکه یک نانِ گردِ ارمنی به نام لواش که از گندم تهیه میشود در عرض ۳۰ ثانیه در تنور تاول می‌زند و پخته میشود.
فهرست نان بسیار متنوع است. از این میان ۵۰ نان به عنوان نان‌های برتر انتخاب شده‌اند که علت برتری آن‌ها طعم خاطره‌انگیز، مواد تشکیل‌دهندۀ منحصر‌به‌فرد، جایگاه آن‌ها در فرهنگ و سنت و آن احساسِ لطیف و حریریِ در خانه بودن است که در هنگام خوردن آن‌ها به انسان دست می‌دهد.
نان‌ها به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده‌اند. گفتنی است ۱۶اکتبر در تقویم جهانی روز جهانی نان است.
بُلانی، افغانستان
تاول‌های طلایی‌رنگ خمیرِ ترد نشان از آن دارد که با یک بُلانی عالی طرف هستیم؛ اما طعم واقعی این گنجینه افغانی، که محبوب‌ترین نان افغانستان است، در درون نان پنهان است. نانوا‌های افغانی بعد از آنکه خمیرمایه را با وردنه به یک ورقه نازک تبدیل می‌کنند، آن را لایه لایه با مقادیر سخاوتمندانه‌ای از سیب‌زمینی، اسفناج یا عدس پر می‌کنند. سبزیجات تازه و پیازچه طعمی تند و تیز به این غذا که حسابی نیاز به دندان دارد و آرامش‌بخش می‌دهند. بعد از آن خمیر در روغن داغ سرخ میشود و آماده خوردن است.
لواش، ارمنستان
اگر مادرشوهرِ ارمنی‌تان با یک نانِ پهن به پهنای یک هولا‌هوپ به سمتتان آمد، سرتان را نید: لواش روی سر زوج‌های تازه ازدواج‌کرده پهن میشود تا بدینوسیله برایشان خوشبختی و فراوانی را آرزو کنند. شاید، چون لواش درست کردن دوستان زیادی را دور شما جمع می‌کند. برای درست‌کردن لواش سنتی، گروهی از ن گرد هم جمع می‌شوند تا خمیر نان را روی نی که روی آن را با پشم یا کاه پوشانده‌اند، پهن کنند. به دستانِ ورزیده و سریع یک نانوای ماهر نیاز است تا ورقه‌های خمیر را که تعدادشان زیاد است به دیواره تنوری مخروطی-شکل بچسباند؛ جایی که نان بسیار سریع پخته میشود. این نان به قدری در فرهنگ مردم ارمنستان نقش محوری دارد که در میراث آثار معنوی یونسکو ثبت شده است.
نانِ دَمپَر، استرالیا
نان دمپر استرالیایی برای سفر‌های جاده‌ای درست شد و برای استرالیایی‌ها یادآور جشن‌های تابستانی است. این نان به‌سادگی با مخلوط کردن آب، آرد و نمک درست میشود. ترکیب به‌دست‌آمده یا روی یک تابه چدنی که روی خاکستر داغ شده فشار داده میشود یا آن را به انتهای یک سیخ می‌زنند و مستقیماً روی خاکستر نگه می‌دارند. امروزه به دستورالعمل پخت خمیرترش شیمیایی و شیر هم اضافه شده و این نان دلچسب بسیار شبیه نانِ سودای ایرلندی شده است.
لوچی، بنگلادش
خمیر به دست آمده از گندم در روغن بسیار داغ فرو برده میشود تا نانی پهن و طلایی به دست آید. این نان در کنار ادویه‌های معطر بنگلادشی بسیار عالی میشود. این ترکیب، انتخابی رایج برای یک صبحانه بنگلادشی است که اغلب با کاری سیب‌زمینی سفید صرف میشود. شما می‌توانید نان‌های پف‌کرده لوچی را در تمام خیابان‌های داکا از غرفه‌های کنار خیابان تا آشپزخانه‌های خانگی پیدا کنید.
پائو‌دِکوئیجو، برزیل
تبدیلِ کاساوای آمریکای جنوبی با داشتنِ مقدار طبیعی از سیانوری که می‌تواند یک انسان را از پای درآورد، در نان، اوج خلاقیت و هوشمندی آشپزخانه است. این کار با چرخۀ خیساندن، فشار‌دادن و خشک‌کردن این ریشه گیاهی انجام و در انتها این ریشه خوراکی تبدیل به یک ستاره غذایی میشود. این ریشه یکی از اصلی‌ترین ماده‌ها برای درست کردن نان پنیریِ برزیلی است که روی آن بسیار ترد است و درون آن نرم و کمی ترش.
دوناتِ (بِیگِل) مونترآل، کانادا
نخستین نانواییِ دونات در سال ۱۹۱۹ در مونترآل تأسیس شد و از آن زمان تا کنون آتش تنور این نانوانی همواره روشن است. در این نانوایی، نانوا‌ها با استفاده از پارو‌های بلند و باریک نان‌های دوناتی را به داخل فری که سوخت آن چوب است، سُر می‌دهند. دونات‌ها به قدری که به رنگ طلایی درآیند در فر می‌مانند.
نیویورکی‌ها ممکن است فکر کنند در تولید دونات منحصر‌به‌فردند، اما نسخۀ مونترآلی دونات طعمی بسیار لذیذ‌تر و متفاوت‌تر دارد. در مونترآل، خمیرِ دونات با تخم‌مرغ و عسل ترکیب میشود و سپس با دست به صورت حلقه در آورده میشود و قبل از پخته‌شدن در مخلوط آب و عسل جوشانده میشود. نتیجه یک شیرینی بسیار سبک، فشرده و جویدنی است. در مونترآل ۲۴ساعت شبانه‌روز می‌توانید دونات داغ بخرید.
ماراکِتا، شیلی
سیلِ مهاجران اروپایی در قرون ۱۹ و ۲۰ به شیلی فرهنگ پخت نان‌های گندم را نیز به این کشور وارد کرد و میان‌وعدۀ محبوبِ این کشور از تلاقی دو فرهنگ متولد شده است. داخل این نانِ چهار‌تکه‌ای، کمرنگ و کرکی است، اما در بیرون بسیار ترد است. نانوایان یک ماهی‌تابه آب را در درون فر می‌گذارند تا مطمئن شوند بیرون نان ترد میشود؛ این حالتِ طبخ نان بسیار محبوب مردم شیلی است.
این نان در زندگی روزمره مردم شیلی نقش محوری دارد تا حدی که وقتی شیلیایی‌ها می‌خواهند بگویند کودکی در یک خانواده متمول و ثروتمند متولد شده است، می‌گویند: وقتی متولد شد یک ماراکِتا زیر بغلش بود.»
شائوبینگ، چین
باید یک نانِ شائوبینگ را نصف کنید تا شاهکار خمیر‌های لایه‌لایه و کنجدی آن را که خمیر گندم درست شده مشاهده کنید. نانوا‌هایی که در طبخ شائوبینگ مهارت دارند خمیر را آنقدر ورز می‌دهند تا نازک شود؛ محصول نهایی از ۱۸ یا تعداد بیشتری از لایه خمیر درست میشود. این نانِ پهن بعداً با موادی که می‌توانند شور یا تند باشند (از خمیر کنجد سیاه تا گوشت دودی یا فلفل سیچوآن) پر میشود.
پان کوبانو، کوبا
این نان در بیرون بسیار نرم و لطیف و در درون بسیار ترد است. اگر وارد یک نانوایی کوبایی شوید، احتمالاً یک نان دراز و طلایی را با درزی کمرنگ در وسط آن مشاهده خواهید کرد: برخی نانوایان یک باریکه از برگ درخت نخل را قبل از پختن نان در خمیر فرو می‌کنند تا در نان شیار‌هایی ایجاد شود.
این نان از هاوانا تا میامی بسیار معروف است. ساندویچی‌های کوبایی از این نان استفاده می‌کنند.
لیبا، مصر
قبایل بدوی در صحرا‌های پهناور مصر مسافرت می‌کردند و با خود کیسه‌های آرد گندم را حمل می‌کردند و هر روز در کنار شعله‌های آتش نان می‌پختند. درحالی که برخی از نان‌های بدوی روی ورقه‌های داغ فی طبخ می‌شوند، لیبا مستقیماً روی خاکستر چسبانده میشود. درون این نام بخارپز و نرم است و بیرون آن قهوه‌ای و ترد.
پیوپوآسس، السالوادرو
خیابان‌های السالوادور مملو از بوی ذرت بو‌داده است که برای پختن پیوپوآسس از آن استفاده میشود. این نانِ ذرتِ کبابی هم یک میان‌وعدۀ دوست‌داشتنی است و هم یک نشانۀ ملی. برای پختن این نان، آشپز موادی مانند پنیر یا لوبیای اسپایسی را با خمیر ذرت می‌پیچد و سپس روی شعله آتش کباب می‌کند. مقداری سالاد کلم که به آن روغن و نمک اضافه شده در کنار این نان مصرف میشود. طعم این نان، طعمی تاریخی است. بقایای لوازم آشپزی مانند آنچه در طبخ پیوپوآسس استفاده میشود در شهر مایا که به ۶۰۰ سال بعد از میلاد باز می‌گردد پیدا شده است.
راهنمای پخت چند شیرینی خانگی بدون فر
نان ,یک ,میشود ,روی ,خمیر ,نان‌های ,این نان ,آن را ,از آن ,را با ,است که
درباره این سایت